Niedawno, według doniesień, dziennikarze odkryli w drodze dochodzeń, że wiele obiektów sportowych, w tym niektóre siłownie i baseny, nakłada ograniczenia wiekowe na osoby starsze, ogólnie ustalając tę granicę na 60–70 lat, a w niektórych nawet obniżając ją do 55 lub 50 lat. Wraz ze wzrostem popularności sportów zimowych niektóre ośrodki narciarskie wyraźnie stwierdzają, że osoby powyżej 55. roku życia nie mogą uczestniczyć w zajęciach narciarskich.
W ostatnich latach nastawione na zysk obiekty sportowe wielokrotnie blokowały wstęp osobom starszym. W 2021 r. obywatel Chongqing o nazwisku Xiao Zhang próbował uzyskać dla swojego ojca członkostwo w siłowni, ale odmówiono mu ze względu na ograniczenia wiekowe narzucone przez operatora siłowni. W 2022 r. 82-letniemu członkowi z Nanjing odmówiono przedłużenia członkostwa na basenie ze względu na podeszły wiek; doprowadziło to do pozwu i szerokiego zainteresowania opinii publicznej. Spójny tok rozumowania stosowany w wielu centrach fitness osłabił entuzjazm osób starszych do ćwiczeń.
W porównaniu z młodszymi pokoleniami osoby starsze często mają więcej czasu wolnego, a wraz ze zmieniającymi się postawami konsumpcyjnymi i coraz bardziej kompleksowymi środkami zapewniającymi bezpieczeństwo życia rośnie ich zainteresowanie ćwiczeniami fizycznymi i utrzymaniem zdrowia. Wśród seniorów rośnie chęć korzystania z obiektów sportowych o charakterze rynkowym. Mimo to obiekty fitness rzadko są przeznaczone dla osób starszych. Jednakże w kontekście starzenia się społeczeństwa seniorzy stają się znaczącą grupą konsumentów i należy uznać ich potrzebę dostępu do komercyjnych obiektów sportowych.
Odmowa wstępu ze względu na przekroczenie limitów wiekowych oraz ograniczenia wiekowe uniemożliwiające przedłużenie rezerwacji wyraźnie wskazują, że większość obiektów sportowych nie jest przygotowana na przyjęcie starszych, dorosłych gości. Choć zrozumiałe jest, że operatorzy mogą żywić obawy dotyczące ryzyka związanego z goszczeniem seniorów – potencjalnych wypadków i kontuzji podczas treningów, a także nieodłącznego ryzyka związanego ze sprzętem fitness – takie placówki nie powinny przyjmować zbyt ostrożnej postawy wobec zajęć fitness ukierunkowanych na seniorów. Nie można pominąć wyzwań stojących przed osobami starszymi w związku z wdrażaniem programów fitness. Istnieje pilna potrzeba zbadania i opracowania rozwiązań dla tej grupy demograficznej.
Obecnie przyjmowanie osób starszych do obiektów sportowych nastawionych na zysk stwarza wyzwania, ale niesie ze sobą także możliwości. Z jednej strony wdrożenie wyrafinowanych zabezpieczeń mogłoby obejmować zapewnienie profesjonalnego poradnictwa dostosowanego do potrzeb osób starszych, konsultacje z członkami ich rodzin i podpisywanie umów. Operatorzy mogliby wprowadzić środki, takie jak tworzenie naukowo opracowanych planów ćwiczeń w oparciu o dane referencyjne, instalowanie ostrzeżeń dotyczących bezpieczeństwa w obszarach ćwiczeń itp., aby skutecznie łagodzić potencjalne zagrożenia bezpieczeństwa. Ponadto odpowiednie władze powinny pracować nad udoskonaleniem przepisów ustawowych i wykonawczych w celu podziału obowiązków, zmniejszając obawy operatorów. Tymczasem wsłuchiwanie się w potrzeby i sugestie osób starszych może zaowocować innowacyjnymi metodami i technologiami świadczenia usług, a także rozwojem sprzętu fitness dostosowanego do warunków zdrowotnych seniorów. Sami seniorzy powinni dokładnie rozważyć przypomnienia o ryzyku związanym z siłownią i dokonywać świadomych wyborów w oparciu o swoją sytuację osobistą, kontrolując czas trwania ćwiczeń i stosując metody naukowe, ponieważ to oni są ostatecznie odpowiedzialni za unikanie zagrożeń dla bezpieczeństwa.
Profesjonalne centra fitness nie mogą zamykać drzwi dla osób starszych; nie należy ich pozostawiać w tyle na fali ogólnokrajowej sprawności. Branża fitness dla seniorów stanowi niewykorzystany rynek „błękitnego oceanu”, a zwiększanie poczucia zysku, szczęścia i bezpieczeństwa wśród osób starszych zasługuje na uwagę wszystkich zainteresowanych stron.
Czas publikacji: 22 stycznia 2024 r